Meletopoulos - Φωτογραφίες

Φωτογραφίες

Ευκλειδης Σακελλάριος	Ευκλειδης Σακελλάριος (1893-1967). Καθηγητής Οργανικής Χημικής Τεχνολογίας στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο (1948-1965) - Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών - Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Μονάχου - Αντεπιστέλλον μέλος Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών - Σύμβουλος των Ελληνικών κυβερνήσεων για θέματα εκβιομηχάνισης. Ο εκ μητρός παππούς μου.

Πανεπιστήμιο Γενεύης	Χάρις στην έμπνευση του πατέρα μου, είχα την τεράστια τύχη να φοιτήσω σ’ ένα από τα είκοσι καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου (σύμφωνα με την κατάταξη του παγκόσμιου οργανισμού πιστοποίησης ΑΕΙ). Σπούδασα στην Σχολή Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, έλαβα το 1986 πτυχίο Πολιτικών Επιστημών, μετά ολοκλήρωσα προδιδακτορικό πρόγραμμα Κοινωνιολογίας και στην συνέχεια εξεπόνησα διδακτορική διατριβή, την οποία υποστήριξα με άριστα και τιμητική εντολή εκτυπώσεως δαπάναις του Πανεπιστημίου το 1993.

Jean Ziegler	Ο Jean Ziegler (γενν. 1934), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, ομοσπονδιακός βουλευτής του Ελβετικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και εκπρόσωπός του στην Σοσιαλιστική Διεθνή, συγγραφέας δεκάδων best-sellers, φίλος των λαών του Τρίτου Κόσμου και ένθερμος υποστηρικτής των συμφερόντων τους, σήμερα Ειδικός Εισηγητής για θέματα διατροφής του Τρίτου Κόσμου στον ΟΗΕ. Προσωπικότητα με διεθνές κύρος και διεθνή φήμη. Ευτύχησα να τον έχω δάσκαλο στις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και στην συνέχεια επόπτη της διδακτορικής μου διατριβής. Μετάφρασα στα ελληνικά δύο από τα βιβλία του («Οι άρχοντες του εγκλήματος», «Η Ελβετία, ο χρυσός, οι νεκροί», και τα δύο από τις εκδόσεις Παπαζήση) ενώ τώρα μεταφράζω την αυτοβιογραφία του («Η ευτυχία να είσαι Ελβετός»). Στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του «Η Ελβετία, ο χρυσός, οι νεκροί» (εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2007), ο Ziegler αναφέρει: «Ο Μελέτης Μελετόπουλος είναι ένας από τους σημαντικώτερους νέους κοινωνιολόγους της Ευρώπης».

Ivo Rens	Ο σπουδαίος καθηγητής της Ιστορίας των Πολιτικών Ιδεών Ivo Rens, βελγικής καταγωγής. Παρακολούθησα επί δύο χρόνια το σεμινάριό του. Παρουσίαζε διάφορους στοχαστές και συνέδεε τα βιωματικά και οντολογικά τους στοιχεία με την πολιτική τους φιλοσοφία. Την μεθοδολογία του μετέφερα στην δεύτερη διδακτορική μου διατριβή, με θέμα την Κοινοτική Σκέψη στην Ελλάδα, που υποστήριξα με άριστα στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2003.

Christian Lalive d’Epinay	Ο Christian Lalive d’Epinay, κορυφαίος κοινωνιολόγος, καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, μέλος της επιτροπής της διδακτορικής μου διατριβής.

Αμαλία Κολοκοτρώνη	Η Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Γενεύης Αμαλία Κολοκοτρώνη καταγόταν από την οικογένεια του αρχηγού της ελληνικής Επανάστασης, είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στο Κάϊρο, είχε ζήσει στο βελγικό Κονγκό και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο εγκαταστάθηκε οριστικά στην Γενεύη. Από το σπίτι της (Avenue de Champel 53) πέρασαν πατριάρχες, πρωθυπουργοί και σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι. Ενσάρκωνε τον δυναμικό, δημιουργικό και οικουμενικό Έλληνα της διασποράς. Ήταν πραγματική ηγέτις και είχα την μεγάλη τύχη να με περιβάλει με την στοργή της και το ουσιαστικό της ενδιαφέρουν, στα χρόνια των σπουδών μου.

Δημήτριος Τσάκωνας	Με τον καθηγητή Δημήτριο Τσάκωνα (1921-2004) γνωρίστηκα στην Γενεύη το 1984, όταν ζούσε εκεί αυτοεξόριστος, σ’ ένα δωμάτιο εργατικής πολυκατοικίας, και συνέγραφε την πολύτομη και πολύτιμη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας που εξέδωσε αργότερα. Οι πολύωρες συζητήσεις μας υπήρξαν για μένα ένα πραγματικό παράλληλο πανεπιστήμιο. Το κατά τη γνώμη μου τραγικό σφάλμα της συνεργασίας του με την στρατιωτική δικτατορία στέρησε μετά το 1974 την ελληνική νεολαία από έναν πραγματικό και ανιδιοτελή δάσκαλο.

Ρένος Αποστολίδης (1924-2004)	Ο κορυφαίος συγγραφέας, κριτικός, φιλόλογος, μεταφραστής και πολιτικός στοχαστής Ρένος Αποστολίδης άσκησε καθοριστική επίδραση προς πολλές κατευθύνσεις και σε πολλούς αποδέκτες. Προσωπικά επηρεάστηκα κυρίως, ως σταθερός του ακροατής, φίλος και συνεργάτης (έγραφε για χρόνια το πρώτο άρθρο στην «Νέα Κοινωνιολογία») από τον πυρήνα της φιλοσοφίας του, δηλαδή τον απόλυτο αυτοπροσδιορισμό του ελεύθερου ανθρώπου και την απέχθεια προς οποιαδήποτε μορφή αγελαίας συμπεριφοράς. Στο τεύχος 39 της «Νέας Κοινωνιολογίας» δημοσίευσα μια εκτενή και πλήρη πνευματική βιογραφία του Ρένου.

Δήμης Πουλάκος	Με τον Δήμη Πουλάκο (1922-2006) γνωριστήκαμε στην Αίγινα το 1987, στο εκπληκτικό τουριστικό του συγκρότημα, την «Ναυσικά». Επί μια εικοσαετία ήμουν φανατικός ακροατής των πολύωρων συναρπαστικών του αναλύσεων, στις οποίες χρησιμοποιούσε με τεράστια ευχέρεια την ανθρωπολογία, την ψυχανάλυση και την ιστορία του πολιτισμού. Οι ερμηνείες του για την Μικρασιατική Καταστροφή, το αρχαιοελληνικό δράμα ή την γαλλική φιλοσοφία είναι βαθύτερες, πιο πολυδιάστατες και πιο πρωτότυπες από οποιεσδήποτε έχω ακούσει στη ζωή μου. Ο Πουλάκος είχε σπουδάσει στο Columbia, όπου είχε συμφοιτητή τον Μπρεζίνσκυ και καθηγητή τον τελευταίο πρωθυπουργό της Ρωσσίας προ της Οκτωβριανής Επαναστάσεως, τον Κερένσκυ. Διετέλεσε σύμβουλος δύο πρωθυπουργών της Ελλάδος, του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη το 1947-50 και του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1955-63. Δεν είχε ευχέρεια στο γράψιμο, γι’ αυτό και άφησε σχετικώς λίγα έργα. Το δυνατό του σημείο ήταν ο προφορικός λόγος. Ο Πουλάκος δημοσίευε άρθρα στην «Νέα Κοινωνιολογία» επί εικοσαετία, ενώ κάποια περίοδο εξέδιδε και δικό του περιοδικό, τα «Ευρωβαλκάνια».

Παναγιώτης Κανελλόπουλος (1902-1986)	Γνώρισα τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο δύο χρόνια πριν τον θάνατό του. Ήταν ένας φωτεινός και σοφός άνθρωπος, με βαθειά ευρωπαϊκή παιδεία που θα ζήλευαν οι περισσότεροι σύγχρονοι κάτοικοι της Ευρώπης. Ενσάρκωνε το ιδεώδες του οικουμενικού Έλληνα, που ανήκει στην πνευματική πρωτοπορία του δυτικού πολιτισμού. Είχα την τύχη να συνομιλήσω επί ώρες με αυτόν τον πνευματικό κολοσσό, και μάλιστα μου έδωσε με στοργή δασκάλου πολύτιμες συμβουλές που ακολούθησα προς ώφελός μου.

Ιωάννης Μπούτος (1925-2004)	Γόνος ιστορικής πολιτικής οικογενείας της Μεσσηνίας, κεντρώας προελεύσεως, κορυφαίος υπουργός όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Υπαγορεύοντάς μου την αυτοβιογραφία του το 1997-8,μου έδωσε την ευκαιρία να ακούσω τις πολύπλοκες πτυχές της υπεύθυνης διακυβέρνησης ενός κράτους και την σύνθετη διαδικασία λήψης των αποφάσεων που αφορούν την εθνική οικονομία. Αλλά και γενικώτερα η φιλία του, με την οποία με τίμησε, υπήρξε αληθινό σχολείο ανωτάτου επιπέδου.

Στέλιος Παπαθεμελής	Το 1992 ο Στέλιος Παπαθεμελής διάβασε ένα άρθρο μου με τίτλο «Ελληνικός Καινούργιος Κόσμος Μέγας» και μου τηλεφώνησε από την Θεσσαλονίκη. Τον Νοέμβριο του 1993 με τοποθέτησε ειδικό του σύμβουλο για θέματα εκπαίδευσης, όταν ανέλαβε το Υπουργείο Δημόσια Τάξεως, θέση που δέχτηκα αν και είχα πλήρη απασχόληση ως εκπαιδευτικός, υπό τον όρο ότι θα είμαι άμισθος. Έτσι εργάσθηκα δίπλα του για ένα χρόνο, αναδιοργανώνοντας εκ βάθρων το σύστημα εκπαίδευσης των αστυνομικών και καταρτίζοντας το νομοσχέδιο για την αδιάβλητη πρόσληψη στα Σώματα Ασφαλείας μέσω Πανελληνίων Εξετάσεων. Αποχώρησα από την θέση αυτή εκουσίως έναν χρόνο μετά, όταν ολοκλήρωσα το έργο μου, συνεργάστηκα μαζί του ως άτυπος πολιτικός του σύμβουλος για πολλά χρόνια. Το 2007 ανέλαβα εθελοντικά την θέση του Εκπροσώπου Τύπου της «Δημοκρατικής Αναγέννησης», του κόμματος που ίδρυσε ο Στ. Παπαθεμελής. Πολιτεύτηκα μάλιστα, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007, στην Β' περιφέρεια Αθηνών, και έλαβα 635 ψήφους. Σε πανελλήνιο επίπεδο, η «Δ.Α.» έλαβε 0,8%. Μετά τις εκλογές επέστρεψα στα εκπαιδευτικά και ακαδημαϊκά μου καθήκοντα.

Νέα Κοινωνιολογία	Η συντακτική ομάδα της «Νέας Κοινωνιολογίας» το 1993 στον Μυστρά.

Παπαθεμελής, Καλλίας, Δεσποτόπουλος	Στέλιος Παπαθεμελής, Κωνσταντίνος Καλλίας, Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος και εγώ στην παρουσίαση του βιβλίου μου Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΩΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 1994), τον Νοέμβριο του 1994, στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου.

Παπαθεμελής, Λιβάνης, Δεσποτόπουλος	Στέλιος Παπαθεμελής, Αντώνης Λιβάνης, Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος και εγώ στην παρουσίαση του βιβλίου μου Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΩΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 1994), τον Νοέμβριο του 1994, στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου.

Φωτό του 1997	Μια φωτόγραφία του 1997.

Δύο φωτό του 1997	Δύο φωτόγραφίες του 1997.

Παναγιώτης Κονδύλης (1943-1998)	Είχα την τιμή και την τύχη να συνδεθώ στενά με έναν από τους σημαντικώτερους ευρωπαίους φιλοσόφους, τον Παναγιώτη Κονδύλη (1943-1998) τον τελευταίο χρόνο της ζωής του. Ο Κονδύλης έτυχε διεθνών διακρίσεων, αλλά το ελληνικό πανεπιστήμιο τον θεώρησε ακατάλληλο για τις ισορροπίες του. Ο Κονδύλης είναι ο μόνος στοχαστής που έλαβε τον κόπο να παρουσιάσει συστηματικό πόνημα στο οποίο αναλύει με επιστημονικό και τεκμηριωμένο τρόπο τους δυνατούς τρόπους αντίδρασης της Ελλάδας σε ενδεχόμενη τουρκική επίθεση (στο επίμετρο της ελληνικής μετάφρασης του κορυφαίου έργου του «Θεωρία του Πολέμου»), με αποτέλεσμα να προκαλέσει την μήνι του ελλαδικού πολιτικο-ακαδημαϊκού κατεστημένου, που τον χαρακτήρισε συλλήβδην ως ...εθνικιστή. Πέθανε νεώτατος, προώρως και αδοκήτως.

Με ομάδα μαθητών μου στη Βαρκελώνη	Με ομάδα μαθητών και μαθητριών μου στη Βαρκελώνη, τον Μάρτιο του 2007. Η εκπαίδευση, το «επάγγελμα των αρίστων» κατά Πλάτωνα, δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή του εκπαιδευτικού. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι ταυτόχρονα παιδαγωγός, αφηγητής και ρήτωρ, ψυχαναλυτής και φίλος, οικείος και αυστηρός ταυτόχρονα. Έχοντας θητεύσει στην Εκπαίδευση από το 1990, σε σχολεία και φροντιστήρια, αστυνομικές σχολές και πανεπιστήμια, ιδιωτικά κολλέγια και στρατιωτικές σχολές, αλλά κυρίως και σταθερά στο Λύκειο, έχω απολαύσει το βαθύ αίσθημα ολοκλήρωσης που χαρίζει η άμεση και μαγική επαφή με την τάξη.

Immanuel Wallerstein	Με τον σπουδαίο κοινωνιολόγο Immanuel Wallerstein στο Παγκόσμιο Συνέδριο της Διεθνούς Κοινωνιολογικής Εταιρείας στο Durban της Νοτίου Αφρικής, τον Ιούλιο του 2006.

Samir Amin	Με τον κορυφαίο Αιγύπτιο οικονομολόγο, θεμελιωτή της Κοινωνιολογίας της Ανάπτυξης, Samir Amin, στο Durban, τον Ιούλιο του 2006.

[ Πίσω ]

Main Menu